همیشه اصولی وجو داردند که همه ی ما بی چون و چرا آنها را می پذیریم و تلاش می کنیم که آن راهکارها و توصیه ها را به کار ببندیم. اما آیا به شرایط خود برای زمان به کار بستن آن ها فکر می کنیم؟ آیا آن راهکار متناسب با وضعیت کنونی ماست؟

زمانی که در کسب و کار مشغول به انجام وظایف و طی کردن مسیر شغلی هستیم ، برای بهتر عمل کردن ، چارچوب گذاری و حفظ چابکی تیم به دنبال راهکارهای مختلف و اقدام هایی که سایرین موفق ، در کسب و کار خود داشته اند می رویم و به ابزار ها ، نرم افزارها و قوانین آنها توجه می کنیم تا برای رفع مشکلات خود بتوانیم از راهکارهای عملیاتی آنها استفاده کنیم. در این مقطع نکته ای که بسیار مهم می شود بررسی شرایط و موقعیت کسب و کار خود در مقایسه با شرایطیست که سایرین از آن ابزارها استفاده کرده اند. فرض کنید که یک تیم 7 یا 8 نفره هستیم که درآن مسئولیت های تقسیم شده شامل نوشتن سایت ، پشتیبانی مشتریان و مارکتینگ داریم. عملا در چنین سیستمی اعضا ارتباط نزدیکی باهم دارند و نیمی از کارها به شکلی جلو می رود که همه با هم مشارکت می کنند. تلاش می کنیم که سایت را بهینه کنیم ، پشتیبانی سریعی داشته باشیم و در بازار بهتر شناخته شویم. اما به مشکلاتی در مسیر بر میخوریم که ما را از رسیدن به تارگتی که گذاشته ایم باز میدارد و به فکر رفع موانع می افتیم. تلاش می کنیم تا با بررسی و مطالعه مشکل را حل کنیم. جلسه می گذاریم و از همه نظرخواهی می کنیم تا بتوانیم مشکل عملیاتی را بهبود ببخشیم. در این میان با نگاه به کسب و کارهای شبیه به خود ، یکی از راهکارها را داشتن (KPI (key performance indicator یا همان شاخص های کلیدی عملکرد می بینیم. همه به اتفاق به داشتن شاخص اعتقاد داریم و با این نگاه و راهکار ، تلاش به رفع مشکلات می کنیم. نکته ای که اینجا بسیار بسیار مهم می شود بررسی شرایط ما با توجه کسب و کارهایی است که از این شاخص ها استفاده می کنند. شکی نیست که داشتن شاخص خوب است ، سبب اندازه گیری ، پیدا کردن صحیح خطا ، سنجش سرعت رشد ، میزان فاصله تا نتیجه ی مطلوب و پارامترهای دیگر می شود اما آیا داشتن شاخص با توجه به تعداد و شرایط کاری ما مناسب است ؟ عاملی برای رشد می شود یا عاملی برای کاهش سرعت؟ بهترین چاره برای حل مشکل فعلی ماست؟

انجام این کار بیشتر سبب پایین آمدن بهره وری و کاهش سرعت می شود. اما آیا این موارد برای یک تیم 40-50 نفره مناسب نیست؟ بله. درحقیقت شرایط است که سبب می شود ما از ابزارها برای خود استفاده کنیم. این که در چه شرایطی ، با چه تعدادی و در چه پله ای قرار داریم عاملیست که باید به ما بگوید از چه راهکار و ایزاری استفاده کنیم.
نباید فراموش کنیم که راهکارهای عبور از مشکلات باید بتوانند سوال فعلی مجموعه ی ما را در شرایط فعلی با منابع فعلی ما حل کنند. بنابراین در حل مشکلات باید به این فکر کنیم که آیا راهکاری که پیشنهاد می شود برای ما کاربرد دارد یا خیر.
جمله ای رو چند وقت پیش از محمدرضا شعبانعلی می خوندم که این متن رو با نوشتن اون جمله به پایان میرسونم.

اصول و قواعد اگر به خروجی منجر نشوند ، دلیلی برای استفاده از آنها یا تکیه بر آنها وجود ندارد. حتی اگر برترین متخصصان دنیا حاضر باشند برای دفاع از آنها جان دهند.